Καλωσήλθατε στο ιστολόγιο του Γ1 του 3ου Δημοτικού Σχολείου Κομοτηνής.
Εδώ θα βρείτε ανακοινώσεις του σχολείου και του δασκάλου, αναρτημένες εργασίες των παιδιών, αλλά και εκπαιδευτικό υλικό που θα κάνει τη μάθηση περισσότερο ευχάριστη, διασκεδαστική και δημιουργική.
Καλή περιήγηση!

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

Οι Τρεις Ιεράρχες (Απολυτίκιο)

Με τον όρο Τρεις Ιεράρχες, αναφερόμαστε συνοπτικά στους τρεις επιφανείς Αγίους και θεολόγους, Βασίλειο τον Μέγα, Ιωάννη τον Χρυσόστομο και Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό.
Για τη σοφία τους και τη χριστιανική τους ζωή, η Ορθόδοξη Εκκλησία τους ονόμασε αγίους και γιορτάζουν ο καθένας ξεχωριστά. Αλλά επειδή δημιουργήθηκε μια διαφωνία μεταξύ των χριστιανών για το ποιος από τους τρεις πρόσφερε τα περισσότερα, αποφασίστηκε και καθιερώθηκε από τα τέλη του 4ου αιώνα να υπάρχει και για τους τρεις μια κοινή γιορτή στις 30 Ιανουαρίου κάθε έτους.
Βασίλειος ο Μέγας
Ο Άγιος Βασίλειος ή Βασίλειος Καισαρείας, υπήρξε επίσκοπος Καισαρείας και θεωρείται Πατέρας της Εκκλησίας και ένας από τους μεγαλύτερους θεολόγους της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η συμβολή του στην χριστιανική θεολογία θεωρείται κεφαλαιώδης ενώ σ΄αυτόν αποδίδεται και η «θεία λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου». Ο Μέγας Βασίλειος σπούδασε στην Αθήνα και θεωρούσε πολύ σημαντική τη μελέτη των κλασσικών συγγραφέων και της ελληνικής φιλοσοφίας, φυσικά υπό το χριστιανικό πρίσμα. Η συμβολή του στην ανάπτυξη των γραμμάτων και της φιλανθρωπίας τον κατέστησαν μια από τις μεγαλύτερες μορφές της Χριστιανικής παράδοσης. 
Τον γιορτάζουμε και στη 1 Ιανουαρίου.
Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Θεωρείται πως η γλώσσα του «έσταζε μέλι» καθώς υπήρξε ο πιο χαρισματικός ρήτορας της εποχής του. Διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και αφιέρωσε τη ζωή του στην φιλανθρωπία. Μάλιστα τα ημερήσια συσσίτεια που οργάνωσε έτρεφαν 7.000 ανθρώπους!
Στη ζωή του υπήρξε υπόδειγμα ασκητή ενώ δεν παρέλειπε να καταδικάζει εκείνους τους ιερείς που πλούτιζαν από την ιδιότητά τους. Ήταν τέτοια η σκληρή κριτική που ασκούσε στους Αυτοκράτορες, που τελικά  τον κυνήγησαν και τον έστειλαν στην εξορία 3 φορές, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή από τις πολλές ταλαιπωρίες. Όμως η φήμη του τον ξεπέρασε αφού θεωρείται Άγιος από όλες σχεδόν τις χριστιανικές ομολογίες.
Τον γιορτάζουμε επίσης στις 13 Νοεμβρίου και στις 27 Ιανουαρίου.
Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός
Γνωστός και με το προσωνύμιο «θεολόγος», ο Γρηγόριος υπήρξε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης τον 4ο αιώνα. Τα περισσότερα από τα έργα του επηρεάζουν τους σύγχρονους θεολόγους, ειδικά όσον αφορά τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Υπήρξε φίλος του Μεγάλου Βασιλείου καθώς και του αδελφού του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης.
Εκτός από εξαιρετικός θεολόγος υπήρξε και πολύ καλός ποιητής, αφού έγραψε αρκετά ποίηματα με θεολογικά και ηθικά θέματα.
Γιορτάζουμε τη μνήμη του στις 25 Ιανουαρίου.

Πηγή: iefimerida.gr

Δεκαδικά κλάσματα και δεκαδικοί αριθμοί

Από τα δεκαδικά κλάσματα μπορούμε να φτιάξουμε δεκαδικούς αριθμούς, δηλαδή να γράψουμε την ίδια αξία με διαφορετικό τρόπο.


Οι δεκαδικοί αριθμοί χωρίζονται με την υποδιαστολή ( , σε δύο μέρη.
α) Ακέραιο μέρος (πριν την υποδιαστολή)
β) Δεκαδικό μέρος (μετά την υποδιαστολή)
πχ:
3 4 5
,
1 2 3
Ακέραιο

Δεκαδικό


Το ακέραιο μέρος μπορεί να έχει ΧιλιάδεςΕκατοντάδεςΔεκάδες και Μονάδες.

Το δεκαδικό μέρος μπορεί να έχει δέκαταεκατοστάχιλιοστά.
Παράδειγμα: 
ΑριθμόςΧιλιάδεςΧΕκατοντάδεςΕΔεκάδεςΔΜονάδεςΜδέκαταδεκατοστάεχιλιοστάχ
345,123-345123
1.402,2431402243
43,01--4301-

Κανόνας:
Για να μετατρέψουμε ένα δεκαδικό κλάσμα σε δεκαδικό αριθμό, γράφουμε τον αριθμητή όπως είναι και μετράμε τα μηδενικά του παρονομαστή. Μετά μετράμε ίδιο αριθμό ψηφίων στον αριθμητή αρχίζοντας από δεξιά προς τα αριστερά, για να βάλουμε την υποδιαστολή. Π.χ.:
image 

Αν δεν υπάρχουν αρκετά ψηφία για να βάλω την υποδιαστολή στη σωστή θέση, συμπληρώνω τη θέση τους με μηδενικά. Π.χ.:
image
πηγή:e-τάξη

Ο κήπος του Γίγαντα έγινε ... δικός μας!

Κληρονομήσαμε τον κήπο του Γίγαντα και τα παιδιά της γειτονιάς παίζουν πλέον ελεύθερα σ' αυτόν. Όμως, κάποιοι χαλούν τα παρτέρια και δεν σέβονται τις ώρες κοινής ησυχίας (Τετράδιο Εργασιών, τ.Α΄, σ.70). 
Τα τριτάκια του τρίτου συνεργάστηκαν και έφτιαξαν πινακίδες ζητώντας από τα παιδιά της γειτονιάς να είναι πιο προσεκτικά.



Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

"Ο γάτος και η νυχτερίδα"

Ο μύθος του Αισώπου, που διαβάσαμε την Πέμπτη - εκτάκτως λόγω εκλογών - ήταν: 

 "Ο γάτος και η νυχτερίδα"

Ζούσε μια φορά κι έναν καιρό ένας γάτος, που είχε χορτάσει πια να τρώει ποντικούς και αποφάσισε να κυνηγάει πουλιά. Όταν έπιασε το πρώτο πουλί, του φάνηκε τόσο νόστιμο που ενθουσιάστηκε.
- Από δω και μπρος θα κυνηγώ μόνον πουλιά! αποφάσισε. Δε μου αρέσουν οι ποντικοί. Οι ποντικοί
είναι για τους φτωχούς γάτους και όχι για τους αριστοκράτες σαν και μένα.
Και τα κατάφερνε τόσο θαυμάσια στο κυνήγι των πουλιών, που πολλές φορές τα έπιανε και στον αέρα όταν πετούσαν χαμηλά στη γη. Άλλες φορές πάλι, ανέβαινε στα δέντρα, κι όταν ερχόταν κανένα πουλάκι να σταθεί, το γράπωνε με τα νύχια του.
Ένα βράδυ ο γάτος μας κατάφερε ν' αρπάξει ένα πολύ παράξενο πουλί.
Μια νυχτερίδα!
Η καημένη, για να σωθεί άρχισε τα παρακάλια:
- Μη με τρως, του είπε. Υπάρχουν τόσα και τόσα παχιά ποντίκια γύρω σου. Εμένα βρήκες να πιάσεις;
- Ποντίκια; είπε ο γάτος. Τα σιχαίνομαι τα ποντίκια. Εμένα μου αρέσουν τα πουλιά.
- Τα... πουλιά; του είπε η νυχτερίδα.
- Ναι. Ανακάλυψα πως έχουν πιο νόστιμο κρέας και κυνηγώ μόνο τα πουλιά.
- Μα... εγώ έχω ακούσει ότι οι γάτοι τρελαίνονται για τους ποντικούς.
- Και για τους ποντικούς τρελαίνονται και για τα ψάρια. Εγώ όμως, έχω φάει τόσους πολλούς ποντικούς, που τους σιχάθηκα κι έτσι κυνηγώ πουλιά. Έχετε πολύ νόστιμο και τρυφερό κρέας εσείς τα πουλιά...
Η νυχτερίδα σκέφτηκε τότε, κάτι, για να γλυτώσει:
- Μα, τότε... κάνεις λάθος, του είπε.
- Λάθος; Δηλαδή;
- Πρέπει να με αφήσεις να φύγω, αφού δεν είμαι πουλί.
- Δεν είσαι πουλί; Χα... χα! Τι είσαι, τότε;
- Μη γελάς... Είμαι... εξάδελφος του ποντικού. Δε βλέπεις πόσο του μοιάζω;
Πραγματικά οι νυχτερίδες μοιάζουν με τους ποντικούς, μόνο που έχουν φτερά. Αλλά και τα φτερά τους είναι παράξενα. Δεν έχουν πούπουλα όπως τα άλλα πουλιά, αλλά μοιάζουν με απαλό δέρμα.
Το παράξενο, ακόμα, για τις νυχτερίδες είναι το ότι δε γεννούν αυγά, όπως τα άλλα πουλιά, αλλά μωρά, τα οποία και θηλάζουν. Γι' αυτό μοιάζουν με τους ποντικούς.
- Μα... εσύ έχεις φτερά, της είπε ο γάτος.
- Έχεις δει πουλιά χωρίς πούπουλα; Εγώ δεν έχω ούτε ένα πούπουλο... Έχω και μουστάκια σαν του ποντικού.
- Ναι, ναι, έχεις δίκαιο, είπε ο γάτος. Δεν είσαι πουλί. Έκανα λάθος.
Και την άφησε να φύγει. Έτσι, η νυχτερίδα με την πονηριά της κατάφερε να γλυτώσει.

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015

"Ο λαίμαργος γάτος"

Το παραμύθι αυτής της Παρασκευής: "Ο λαίμαργος γάτος"

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γάτος σ' ένα πλούσιο κι αρχοντικό σπίτι. Ήταν ολομόναχος, δεν του έλειπε τίποτε και όλοι τον αγαπούσαν. Το υπόγειο του σπιτιού ήταν γεμάτο ποντίκια κι έτσι, όταν ήθελε, έπιανε κάποιο από αυτά και γέμιζε το στομάχι του.
Μα είχε ένα μεγάλο ελάττωμα αυτός ο γάτος. Ήταν λαίμαργος και λιχούδης. Δεν του έφταναν οι ποντικοί. Ήθελε να δοκιμάζει απ' όλα τα φαγητά και τις λιχουδιές του σπιτιού. Μια μέρα ξεσκέπασε μια κατσαρόλα στην κουζίνα, άπλωσε το πόδι του και άρπαξε ένα μεζέ. Ο κύριος του τον είδε και του είπε: 
- Γιατί το έκανες αυτό; Δεν ξέρεις ότι οι γάτοι δεν πρέπει να πειράζουν τα φαγητά των ανθρώπων; Και ποντικοί υπάρχουν να φας, και ψάρια σου φέρνω και αποφάγια πολλά μένουν.. Τι άλλο θέλεις, λοιπόν; Άλλοτε να μη το ξανακάνεις, γιατί θα σε τιμωρήσω.
Μα ο γάτος μας, δεν έβαλε μυαλό. Μια μέρα έσπασε ένα βάζο με γλυκό, μα για καλή του τύχη ο κύριος του νόμισε πως το έσπασαν οι ποντικοί κι έτσι τη γλύτωσε. Κι αντί να βάλει μυαλό ο γάτος μας και να σταματήσει να μπαίνει στην κουζίνα, συνέχισε να δοκιμάζει όλα τα φαγητά που έβρισκε μπροστά του.
Ένα απόγευμα είδε μερικά σταμνιά που είχε βάλει στην αράδα ο κύριος του πάνω σε μια φαρδιά σανίδα, ψηλά στον τοίχο. Ήταν σταμνιά γεμάτα λάδι, μα ο γάτος δεν το 'ξερε. Φανταζόταν πως θα ήταν γεμάτα παστό ψάρι. Έτσι, έδωσε ένα σάλτο και βρέθηκε πάνω στη σανίδα. Αλλά με το βάρος του η σανίδα έγειρε και τα σταμνιά με το λάδι έπεσαν το ένα πίσω από το άλλο και... έγιναν θρύψαλα!
Ο γάτος τα έχασε... Δεν μπορούσε να καταλάβει πώς έγινε αυτή η καταστροφή... Κοίταζε το λάδι που είχε πλημμυρίσει το πάτωμα και σκεφτόταν ότι ο κύριος του θα τον σκότωνε γι' αυτή τη ζημιά.
«Τι έκανα ο βλάκας!» είπε με το νου του. Με κατάστρεψε η λαιμαργία μου. Πρέπει να βγω από το σπίτι για να νομίσει ο κύριος μου ότι τα σταμνιά τα έριξαν οι ποντικοί. Θα φύγω και θα 'ρθω πολύ αργά».
Μα δεν πρόλαβε να κάνει βήμα... Εκείνη τη στιγμή έμπαινε στο σπίτι και ο άρχοντας. Όταν είδε το μεγάλο κακό που είχε γίνει, άρπαξε ένα ξύλο και άρχισε να χτυπά το γάτο. Κι αφού του έδωσε αρκετές, του είπε να φύγει και να μην ξαναγυρίσει ποτέ πια πίσω.
Έτσι ο λαίμαργος γάτος, αναγκάστηκε να μείνει μόνος του στο δάσος, χωρίς παρέα, χωρίς φροντίδα... Έτρωγε κάπου - κάπου κανένα ποντικό, σκεφτόταν πόσο όμορφα περνούσε στο σπίτι του άρχοντα και τον έπιαναν τα κλάματα. Καταριόταν τότε τη λαιμαργία του και μετάνοιωνε πικρά. Μα τώρα πια ήταν πολύ αργά...



Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

Σαμψών, ο Κριτής του Ισραήλ

Παρακολουθήστε την ιστορία του Σαμψών, του Κριτή των Ισραηλιτών, που με την υπερφυσική σωματική του δύναμη πολεμούσε μόνος του και νικούσε τους Φιλισταίους. 
Ποιο ήταν το μυστικό της δύναμής του; Τι έπαθε όταν το μαρτύρησε; Τι έπαθαν οι Φιλισταίοι όταν τον έφεραν στις ειδωλολατρικές γιορτές τους για να τον κοροϊδέψουν και να γελάσουν μαζί του; Ποιο ήταν το τέλος του;