Ο δεύτερος μύθος του Αισώπου που διαβάσαμε και ζωγραφίσαμε στην τάξη μας:
"Ένας πονηρός αγριόγατος"
Σ' ένα μεγάλο δέντρο του δάσους είχαν φτιάξει τις φωλιές τους κι έμεναν με τα παιδιά τους δύο ζώα κι ένα πουλί. Ανάμεσα στις ρίζες του δέντρου είχε φτιάξει τη φωλιά του ένα αγριογούρουνο, σε μια τρύπα του κορμού έμενε ένας αγριόγατος και σ' ένα κλαδί είχε τη φωλιά του ένα γεράκι.
Στην αρχή έβρισκαν άφθονη τροφή στο δάσος, αλλά σιγά - σιγά λιγόστευε. Αυτό του κακοφάνηκε του αγριόγατου και, πονηρός καθώς ήταν, αποφάσισε να βρει έναν τρόπο ώστε να διώξει τους δυο γείτονες του για να μείνει μόνος και να βρίσκει εύκολα την τροφή του. Μια και δυο ανεβαίνει ως τη φωλιά του γερακιού και του λέει:
- Αλήθεια; είπε το γεράκι φοβισμένο.
- Ναι, δεν έχεις προσέξει πώς τρέμει το δέντρο όταν φυσάει ο αέρας;
- Ω... έκανες πολύ καλά που μου το είπες και σ' ευχαριστώ! απάντησε το γεράκι. Θα πάρω τα παιδιά μου αμέσως και θα φύγω για να μη σκοτωθούν τα καημένα!
- Γι' αυτό σου το είπα κι εγώ, γιατί λυπήθηκα τα παιδιά σου.
- Κι εσύ; τον ρώτησε το γεράκι. Εσύ θα μείνεις;
- Αστειεύεσαι; Θα φύγω όσο μπορώ πιο γρήγορα!
Ο πονηρός αγριόγατος κατέβηκε αμέσως στη φωλιά του αγριογούρουνου.
- Καλημέρα, γείτονα, του είπε. Θέλω να σου πω κάτι... Πώς σου φαίνεται αυτός ο γείτονας μας, το γεράκι; Όλο για τα παιδιά σου μιλάει.Πρόσεχε μη σου αρπάξει κανένα όταν λείπεις.
Το αγριογούρουνο φοβήθηκε.
- Μου λες αλήθεια, γείτονα; ρώτησε.
- Γιατί να σου πω ψέματα; Ξέρεις στα γεράκια δεν πρέπει να 'χει κανείς εμπιστοσύνη... Κι έτσι όπως είναι παχουλούτσικα τα παιδιά σου... Χμ... εγώ στη θέση σου θα 'παιρνα τα παιδιά μου και θα 'φευγα μακριά από αυτό το δάσος.
- Σ' ευχαριστώ που με ειδοποίησες, είπε το αγριογούρουνο. Θα πάρω τα παιδιά μου και θα φύγω μακριά για να μην κινδυνεύουν.
Έτσι, σε λίγο ο αγριόγατος έμεινε μόνος του στο δέντρο και στο δάσος και μπορούσε τώρα να βρίσκει εύκολα την τροφή του... Με την πονηριά του κατάφερε, ό,τι δε θα κατάφερνε ποτέ με τη δύναμη του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου